Quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quid loquor de nobis

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Memini vero, inquam; Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Duo Reges: constructio interrete. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Bork Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Velut ego nunc moveor. Easdemne res? Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Neutrum vero, inquit ille. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?

Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Quonam, inquit, modo? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nos commodius agimus. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Istic sum, inquit.

Rem videlicet difficilem et obscuram! individua cum dicitis et intermundia, quae nec sunt ulla nec possunt esse, intellegimus, voluptas, quae passeribus omnibus nota est, a nobis intellegi non potest?

Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.
Quod etsi ingeniis magnis praediti quidam dicendi copiam sine ratione consequuntur, ars tamen est dux certior quam natura.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?
Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Graece donan, Latine voluptatem vocant. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Bork Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ne discipulum abducam, times.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Sed nunc, quod agimus; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quis enim redargueret? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Certe non potest.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.
Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.

Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? An hoc usque quaque, aliter in vita? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quis hoc dicit?

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Sed ille, ut dixi, vitiose. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Itaque contra est, ac dicitis;